Eerste weekend deel 1
Geschreven door mijn subje,in 2011.
Voor het eerst in de D/s de tijd om een heel weekend samen door te brengen. Meer uren speelplezier, met alle gevolgen van dien.
Dit verhaal is een los vervolg op mijn eerste verhaal Geduld, voortbordurend op de D/s die daarin in al zijn prilheid tot stand is gekomen.
Dag van voorbereiding
We kennen elkaar nu een paar maanden, onze D/s is zeker gaan groeien naar iets heel intens en heel moois. Toch hebben we nog nooit de tijd gehad om een heel weekend samen door te brengen. Mijn absurde werkschema en jouw verplichtingen zorgden ervoor dat het altijd bij een paar uur bleef die we samen konden doorbrengen.
Tot dit weekend.
Het is eindelijk wat rustiger op mijn werk, en dus niet nodig om ook op zaterdag te komen werken. Jij hebt een paar afspraken verzet, je niks aantrekkend van mijn smeekbedes om vooral niet zoveel moeite voor me te doen.
We zijn al een week in voorbereiding.
Aan het begin van de week laat je me weten dat je me vrijdag vanuit mijn werk zult komen ophalen. Op woensdag laat je me weten dat je verwacht dat ik in het jurkje dat we samen hebben gekocht naar je auto kom, met de nieuwe schoenen. Die met voor mij onmogelijk hoge hakken.
Op dat punt begin ik hem flink te zweten. Op mijn werk kennen ze me niet anders dan in mijn spijkerbroeken en gympen, wat zullen ze hier wel niet van denken. Maar je bent daar heel duidelijk in, dat is hoe je me zien wilt, en als ik niet het lef kan opbrengen om me zo naar je auto toe te begeven, dan zal je wegrijden zonder me, en komt mijn straf een andere keer.
Op donderdagavond zitten we, veel te laat eigenlijk, nog te chatten, met de webcams aan. Je hebt die dag een pakje laten afleveren voor me op mijn werk, met de melding dat ik hem maar beter niet kan open maken tot ik thuis ben tenzij ik dingen wil uitleggen aan mijn collega’s. Het pakje ligt nu nog altijd gesloten naast me, en je zegt me hem open te maken. Ik open de verpakking, en zie een klein zilver apparaatje, het lijkt op zo’n trileitje, die ik zelf ook heb, maar aan de mijne zit een afstandsbediening vast.
Ik kijk met een vragende blik in de webcam, en jij houdt een kleine afstandsbediening omhoog. Je zegt me om die in te brengen vlak voor ik morgen naar buiten toe kom naar je auto.
Dan stuur je me naar bed toe, ik heb nog een lange dag te gaan op het werk morgen. Je herinnert me aan je kledingseisen, en ik beloof dat ik me aan je regels zal houden.
Die nacht slaap ik niet veel. We hadden dit gesprek al vaker gehad, in het begin plagend, later werd je steeds serieuzer. Het was niet dat je probeerde om mij als persoon te veranderen, maar het voegde een edge toe aan je spel met me, om me te laten kleden in iets waar ik mij normaal niet gemakkelijk in voel. Als een paar uur later de wekker gaat om 5 uur ‘s ochtends heb ik niet meer dan 3 uur slaap gehad. Niet heel verstandig, aangezien ik nog een drukke dag op het werk voor me heb.
Ik neem uitgebreid de tijd om te douchen, ik scheer alles behalve mijn hoofd natuurlijk, kies met zorg mijn lingerie uit, en zorg dat in de tas die ik mee neem voor het weekend bovenop het jurkje, de hakken en het eitje liggen zodat ik daar makkelijk bij kan. Ik kleed me zoals ik normaal doe, een gebleekte spijkerbroek, een shirt met lange mouwen, en mijn Nike’s. Een paar keer diep adem halend vertrek ik uiteindelijk naar de bushalte om naar mijn werk te gaan.
Jij weet inmiddels mijn schema, en als ik net in de bus sta krijg ik een smsje van je.
Goedemorgen lief subje van me. Heb je een beetje kunnen slapen? Ik hoop dat je alles bij je hebt, en niet vergeet om je om te kleden voor je naar buiten stapt. Een fijne dag en ik zie je straks lieverd. Xxx je Meesteres
Ik weet dat ik niet mag terug sms-en, niet voor 10 uur ‘s ochtends in ieder geval, maar een gevoel van warmte schiet door me heen als ik besef dat jij op dit moment expres wakker bent om mij te sms-en.
Eenmaal op mijn werk, uiteraard weer de eerste, haal ik snel het alarm van de deur, wat me deze keer 4 pogingen kost omdat ik de combinatie iedere keer verkeerd intoets. Gelukkig gaat het in die laatste poging wel goed en houdt dat irritante gepiep op. Ik schakel de lichten in, zorg dat de deur op het pasjessysteem staat, zodat alleen mensen met een pasje binnen kunnen komen, en loop daarna naar mijn eigen afdeling. Ook daar een rondje lichten aandoen, en dan stop ik mijn tas in mijn kastje achter mijn bureau.
Ik sta daar even naar te kijken, de tas staat een paar mappen in de weg die ik zeker nodig ga hebben vandaag, dus het is geen handige plek. Nu vertrouw ik er wel op dat de mannen op mijn afdeling van mijn spullen afblijven, maar ik heb er ook niet echt zin in dat ze per ongeluk wel iets zien van wat er in zit. Ik zet de tas even naast mijn bureau neer, en besluit te wachten tot onze office manager binnen is, een vriendin van me, om mijn tas bij haar te stallen.
Ik draai de planningslijsten uit, highlight welke taken er eerst moeten worden gedaan en leg die op mijn bureau. Dan is het tijd om de voorraad lijsten uit te printen en te zien waar de knelpunten van de voorraad voor de dag in zullen zitten.
Terwijl ik hier nog mee bezig ben komen de eerste collega’s binnen. Ik vraag aan een van de jongens of de office manager er inmiddels is, en hij zegt dat ze net het terrein op kwam rijden. Ik pak mijn tas en loop richting de voordeur om haar op te wachten met 2 bekertjes koffie. Zoals altijd kan ik de bekertjes nog net op tijd op de balie zetten voor ze haar armen om me heen slaat in een goedemorgen knuffel. Ze is enigszins verbaasd dat ik haar op sta te wachten met koffie, normaal gesproken zit ik nu met mijn neus in de lijsten voor die dag, en komt zij met koffie naar mij.
Ik laat mijn tas zien en zeg dat ik die op een veilige plek moet stallen voor die jongens op de afdeling hem vinden. Ze kijkt me met een grijns aan, ze is zo’n goede vriendin dat ze alles weet van mijn BDSM leven, en van jou. We nemen de tas en de koffie mee naar haar kantoor waar we rustig onze koffie opdrinken. Ik laat mijn tas bij haar achter, en ga weer terug naar mijn afdeling waar inmiddels bijna alle mannen binnen zijn. Ik ben de enige vrouw op onze afdeling, die dan ook nog eens de verantwoordelijkheid over de afdeling heeft. Een schril contrast met hoe ik mijn verantwoordelijkheid uit handen geef als ik bij jou ben.
De dag verloopt verder zonder weinig problemen. Om 10 uur, als de mannen met koffiepauze gaan, pak ik mijn mobiel en stuur een sms terug.
Goedenmorgen lieve Meesteres. ik hoop dat Je lekker hebt geslapen. Ik heb alles bij me, en ik zal niet vergeten om me om te kleden voor ik om 5 uur naar buiten kom. Ik kan haast niet wachten. Tot straks. xxx Je subje
Om 4 uur krijg ik een smsje van je, je staat in de file, en het zal wat later worden dan 5 uur dat je er bent. Ik heb daar geen problemen mee, sterker nog, ik ben er stiekem wel blij mee. Op vrijdag middag stroomt iedereen namelijk om 5 uur de deuren uit om weekend te gaan houden, wat inhoudt dat als ik wat later dan 5 uur pas naar buiten hoef in mijn jurkje en hakken, zo goed als niemand dat zal zien. Waarschijnlijk bedenk jij je dat ook, want er volgt al snel een nieuw smsje, dat ondanks dat je het niet kunt controleren, je wel verwacht dat ik niet treuzel tot je er bent, maar gewoon netjes een paar minuten na 5 (ik krijg wel de tijd om me om te kleden en dat eitje in te brengen) buiten op je ga staan wachten.
Damn… je kent me te goed…
Ik laat de jongens om half 5 hun spullen al opbergen. We hebben de afgelopen weken zoveel overgewerkt, ze mogen van mij wel wat eerder naar huis. Als de jongens weg zijn loop ik naar het kantoor van die vriendin van me om mijn tas op te halen. Ze geeft me een dikke knuffel en wenst me veel plezier. Ik wacht tot een paar minuten voor 5, en ga dan naar het toilet om me om te kleden. Ik breng het eitje in nadat ik mijn geliefde spijkerbroek en shirt heb uitgedaan, en trek daarna het jurkje aan, gevolgd door de hakken. Ik berg mijn kleding op in mijn tas, zucht een paar keer diep, en verlaat dan het toilet.
De hal van het bedrijf lijkt uitgestorven. Ik weet dat in ieder geval de directeur er nog is, maar zie verder geen auto’s meer op het parkeer terrein. Ik kijk op mijn horloge, het is 5 over 5. Ik loop naar het begin van het parkeerterrein, zet mijn tas neer en probeer om enigszins relaxed over te komen.
Ondertussen voel ik me helemaal niet relaxed.
Het effect dat je wilde bereiken, mij uit mijn comfort zone halen wat kleding betreft, is bereikt.
Ik voel me ongemakkelijk, maar tegelijk ook heel opgewonden. Om half zes sta ik nog altijd op je te wachten, als ik vanuit mijn ooghoeken mijn directeur uit het gebouw zie komen. Direct voel ik dat mijn wangen rood worden, zeker als zijn blik langere tijd op me gericht blijft. Ik steek mijn hand omhoog, en hij zwaait terug voor hij, eindelijk, in zijn auto stapt en het terrein af rijdt. Dan ineens voel ik wat trillen tussen mijn benen. en verlies bijna mijn evenwicht op de hakken die ik niet gewend ben.
Dat kan maar 1 ding betekenen, je bent dicht genoeg in de buurt om de afstandsbediening te gebruiken. Ik kijk rond en zie eindelijk je auto richting het terrein komen. Instinctief wil ik zo snel mogelijk instappen, maar ik heb geleerd van mijn eerdere momenten van ongeduld. Ik wacht tot je geparkeerd bent, uitstapt en naar me toe komt lopen. Je kijkt me goedkeurend aan, van top tot teen, pakt mijn tas uit mijn handen, zet die op de grond, en zegt dat ik een rondje moet draaien. Ik draai een rondje, en je knikt weer goedkeurend voor je me in je armen trekt en me innig zoent. Dan zet je mijn tas in de auto en draait je naar me om voor ik naast je wil gaan zitten.
Je mededeling is dat ik mijn slipje best wel uit kan doen voor ik instap. Ik kijk enigszins in paniek om me heen, maar er is in de directe omgeving niemand meer te zien. Geen enkele reden dus om niet te doen wat je vraagt. Ik reik onder mijn jurkje en doe mijn slipje uit. Dan doe ik snel mijn jurkje weer goed, en stap naast je in. Je houdt je hand op, en ik leg mijn slipje erin. Je stopt die in de zak van je broek en knipoogt naar me. Dan start je de auto, en gaan we eindelijk op weg naar jouw huis, voor ons eerste weekend samen.