Harry de boer op (10)
Harry de boer op (10)
Lekker slapen deed Harry weer niet. Dat was natuurlijk niet zo gek, want hij lag nog steeds naakt met zijn handen boven hem, aan een leiding vastgeklonken in het hooi van een koeienstal, die vreselijk stonk naar poep en urine, en uiteraard naar koeienmest van de nabijgelegen ‘percelen’. Alles wat Nel en hij de afgelopen dagen toch in het hooi hadden moeten laten lopen, kon pas zondag worden opgeruimd, als de stal werd schoongespoten en er nieuw hooi kwam.
Harry’s nachtrust werd ook verpest door een vierkant plankje dat aan zijn balzak vastgespijkerd. Met acht venijnig scherpe spijkertjes, die er door de boerin vakkundig waren ingeramd. Zonder één keer mis te slaan. Er was een goede timmerman aan haar verloren gegaan.
Harry was wel even diep weggezakt in dromenland en wakker geworden uit een nachtmerrie waarin de boerin had besloten een metalen ring door zijn neus te boren, net als bij de varkens. Die zij op de boerderij overigens niet hield, dus misschien moest Harry dat gat wel gaan opvullen. Niet meer met handboeien vastgeklonken ‘s nachts, maar met een neusring. Hij moest er niet aan denken. Maar dat gold voor meer kwellingen.
Toen het kwart voor vijf was, kwam de boerin weer opgewekt binnensloffen en ze deed de staldeur van Nel en Harry open. Ze trok de slaapzak van Harry af en inspecteerde de balzak die aan het plankje vastzat. Geen zwellingen, dus lekker laten zitten, concludeerde ze in stilte.
Ze ging wel weer boven Harry op haar knieën zitten om haar blaas in zijn mond te legen. Er kwam heel wat uit na een nachtje gisten. ‘Opdrinken, he! Anders zwaait er wat’. Harry deed zijn best op zoveel mogelijk warme urine binnen te houden en door te slikken. Het leek alsof hij aan de smaak ging wennen. Maar dat was slechts schijn. Smeriger dan dat had hij nog niet gedronken in zijn leven.
De boerin trok daarna bruut de buttplug uit Harry’s kont en verwisselde die voor eentje die weer net iets groter was. ‘We gaan de goeie kant op, Harry. Ik voorspel dat ik binnen een week mijn vuist in je kont kan planten. Dan ga je nog eens wat meemaken!’ Vervolgens maakte ze met het sleuteltje zijn handboeien los.
Harry dacht daar nog maar even niet over na, over de vuist van de boerin in zijn kont. Hij moest eerst weer even wennen aan de nieuwe, stroeve buttplug, die er niet zachtzinnig was ingeramd door de boerin. Hij kreeg zijn dagelijkse nieuwe blauwe overall en moest vóór het ontbijt eerst een uur gaan melken, samen met de boerin, die nauwkeurig in de gaten hield of hij alles wel goed deed. Nel verdween zwijgend naar de keuken.
Toen Harry tegen zessen voor het ontbijt naar de keuken mocht, stond daar al weer een volgend hoofdstuk in zijn pijndossier klaar. Hij moest van de boerin zijn overall uitdoen en weer zijn piemel op tafel leggen, met plankje. Hij dacht dat de boerin de spijkers daaruit ging verwijderen en zette zich al een beetje schrap.
Maar dat ging niet gebeuren, althans nog niet. De boerin had wel wat kleine naaldjes klaargelegd op een kussentje. Heel officieel, als waren het trouwringen. ‘Ik ga je nog wat extra pijn bezorgen, Harry. Want er zijn nog steeds dingen die beter kunnen.’ Ze pakte een dun naaldje, dat ongeveer vijf centimeter lang was, kneep hard in Harry’s eikel en duwde snel de naald in Harry’s eikel. De tranen sprongen in zijn ogen en hij vloekte, iets wat hij niet snel deed. Weer een nieuw pijnrecord. Op naar het Guinness Book of Records!, dacht hij enigszins cynisch.
Door de druk van de vingers van de boerin kwam de naald er aan de andere kant van zijn eikel uit en liet een klein bloeddruppeltje achter. Toen pakte de boerin een tweede naald en schoof die – nog steeds hard in Harry’s eikel knijpend – op een andere plek in Harry’s gevoelige en opgezwollen paddenstoel. Even later stak ze er ook eentje van onder door de rand van zijn eikel, vanaf de aanhechting met de rest van zijn piemel, naar boven toe en die kwam er vlak bij zijn pisgaatje weer uit. Nel en de boer durfden nauwelijks te kijken naar de hevig lijdende Harry.
‘Zo, drie naaldjes. Dat is voorlopig voldoende. Doe je overall maar weer aan.’ Harry schoof voorzichtig de overall over zijn pijnlijke eikel en zorgde er ook voor dat het plankje aan zijn balzak er niet al te ongelukkig bijhing. Hij moest nu wel erg oppassen met lopen, met al die ellendige dingen in en aan zijn lijf.
‘En voordat we gaan ontbijten, mag je als toegift mijn vieze kont nog even schoonlikken.’ Ze ging op haar knieën voor Harry zitten, trok haar rok omhoog en Harry keek recht in haar vlezige bruine kont. De resten van haar ontlasting waren rondje haar harige poepgat nog niet helemaal opgedroogd. Daardoor ging het schoonlikken voor Harry wel sneller. Een geluk bij een ongeluk.
(wordt vervolgd)